" Επέρασαν χρόνοι πολλοί… Μια μέρα σαν εκείνη αστράφτει πάλε ο ουρανός… Στην έρμη της την κλίνη λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη, μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει, αλυσωμένη. Τα σίδερα είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της. Τα καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της. Τρέμει μεμιάς η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα φέγγει κι αφήνει και περνά έν άστρο, μιαν αχτίδα. Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του…
«Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε. Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς, ανάστα, χαίρε».
" Επέρασαν χρόνοι πολλοί… Μια μέρα σαν εκείνη αστράφτει πάλε ο ουρανός… Στην έρμη της την κλίνη λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη, μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει, αλυσωμένη. Τα σίδερα είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της. Τα καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της. Τρέμει μεμιάς η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα φέγγει κι αφήνει και περνά έν άστρο, μιαν αχτίδα. Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του…
«Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε. Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς, ανάστα, χαίρε».